Knuf is moe en wil gaan slapen
De geur van droge, muffe boeken komt Knuf zijn neus uit. Hij weet heus wel dat Brummel het heerlijk vindt om te lezen, maar oh wat had hij gehoopt dat een dagje winkelen met Brummel leuk zou zijn. Nou, dat was het echt niet. Er was niets aan.
Moe kruipt hij dicht tegen Brummel aan en kijkt hem vermoeid aan. ‘Brummel wil je mij een verhaaltje voorlezen,’ vraagt hij zacht.
Even kijkt Brummel hem aan. ‘Nu even niet hoor. Ik wil eerst dit spannende verhaal uitlezen, nog maar een paar bladzijden en dan lees ik je voor uit jouw lievelingsboek. Neem eerst maar een boterham en laat mij even met rust,’ antwoordt Brummel zuchtend.
Knuf moppert wat in zichzelf en staart Brummel, die hem totaal negeert, aan. Hij trekt nog een paar keer aan zijn trui, maar Brummel heeft alleen maar oog voor zijn boek. Knuf begrijpt er niets van en zit eindeloos te geeuwen. Zijn oogjes worden zwaar en hij probeert ze open te houden, maar oh wat is hij moe.
Zijn gezichtje krijgt een bedenkelijke uitdrukking en hij fluistert. ‘Ja, dat ga ik doen. Ik ga gewoon mijn bed halen en dan gaat Brummel mij vast wel voorlezen. Daarna ga ik lekker slapen. Jeetje, wat ben ik moe.’
Zijn kleine vermoeide beentjes lopen naar zijn bedje en hij duwt hem naar Brummel toe. Gooit zijn kussentje en deken er achteraan en zorgvuldig maakt hij zijn bedje op. Hij kruipt maar alvast onder zijn deken en legt zijn hoofd op het kussen.
Geduldig wacht hij totdat Brummel hem wil voorlezen. Nog eenmaal kijkt hij hem aan, maar Brummel heeft hem nog steeds niet in de gaten. Nee, Brummel is zo verdiept in zijn verhaal dat hij gewoon vergeet Knuf voor te lezen.
Arme, vermoeide Knuf. Welterusten, slaap lekker.