Knuf gaat verhuizen

Brummel heeft vandaag een nieuw bed gekregen en daar is hij enorm trots op. Hij kan niet wachten om naar bed te gaan en dus ligt hij al vroeg onder de wol. Door al die opwinding valt hij al snel in slaap en begint enorm te snurken.

Knuf kan niet slapen door dat gesnurk en ligt maar te woelen in zijn bedje. Boos stapt hij uit bed en loop stampend rondom het nieuwe bed van Brummel.

‘Nou ja zeg. Moet je hem nu eens prinsheerlijk zien liggen,’ bromt Knuf.

Hij bekijkt de nieuwe aanwinst van Brummel eens goed. ‘Wat gek, waarom zitten er ramen onder in dat bed?’

Hij gluurt naar binnen en dan wordt hij nog nieuwsgieriger. Onder het bed bevindt zich een lege ruimte.

‘Daar wil ik meer van weten. Er moet toch een manier zijn om binnen te komen’, vraagt Knuf zich af. Zachtjes klopt hij tegen de wand en hier en daar duwt hij ertegen.  Hij probeert zo min mogelijk geluid te maken in de hoop dat Brummel door blijft slapen. Opeens ontdekt hij iets. ‘He wat is dat, een hendeltje.’ Knuf trekt eraan en maakt een sprongentje van plezier. Langzaam duwt hij de zware deur open en kijkt in het rond.

‘Jeetje, wat een ruimte. Het is nog groter dan ik dacht,’ fluistert Knuf verwonderd. En hij heeft een idee!

Knuf draait zich weer om en een paar tellen later schuift hij zijn bedje naar binnen. Hij plaatst hem onder het schilderij dat aan de wand hangt. ‘Dat was nog eens een leuke tijd aan het strand. Wie zou dat hebben geschilderd’, fluistert hij.

Dan loopt hij weer terug naar buiten en schuift ook zijn kast, bank en tafeltje naar binnen. 

‘Zo, de rest komt later wel. Niemand die mij hier nog uitkrijgt.  Wat zal Brummel raar opkijken als hij morgenochtend wakker wordt, en mijn bed niet meer in de kamer ziet staan.’ Vermoeid van al dat werk, valt hij op de bank als een blok in slaap.

Intussen is Brummel wakker geworden en kijkt over de rand van zijn bed.